آیا ایدز و علائم آن را می شناسید ؟

تعریف
ویروس نقص ایمنی انسانی (یا اچ‌آی‌وی (HIV)، نوعی ویروس آهسته‌گستر (ویروس پسگرد با سرعت تکثیر پایین) و عامل بیماری ایدز است. اچ‌آی‌وی ویروسی است که با مختل کردن کارکرد و ویران کردن گونه‌ای از یاخته‌های مسؤول هماهنگی ایمنی منجر به نقص دستگاه ایمنی بدن انسان می‌شود که به آن ایدز می گویند. از زمان ورود HIV به بدن تا بروز ایدز ممکن است بین ۶ ماه تا ده سال و یا بیش‌تر به درازا بکشد در این مدت گرچه فرد به ظاهر تندرست به نظر می‌رسد، ولی ممکن است ویروس از او به دیگران سرایت کند

علائم و نشانه ها
ابتلا به HIV دارای سه مرحله اصلی است: ابتلای حاد، دوره نهفتگی و ایدز

ابتلای حاد: دوره‌ی نخست ابتلا به HIV، عفونت حاد HIV و یا نشانگان حاد ویروسی نامیده می‌شود. بسیاری از افراد ۲ تا ۴ هفته پس از مواجهه با این ویروس، دچار نشانه‌های بیماری‌هایی مانند آنفلوآنزا یا مونونوکلئوز می‌شوند و برخی دیگر هم هیچ نشانه قابل توجهی در آنها دیده نمی‌شود. علائم در ۴۰ تا ۹۰ درصد موارد رخ می‌دهد و معمولاً شامل تب، بزرگی گره‌های لنفی، گلودرد، بثورات پوستی، سردرد و/یا زخم دهان و اندام تناسلی می‌شود. بثورات پوستی که در ۲۰ تا ۵۰ درصد موارد رخ می‌دهد، خود را بر روی بالاتنه نشان می‌دهد و به شکل لکه‌های با لبه‌ی صاف است. همچنین در این مرحله برخی از افراد دچار عفونت‌های فرصت‌طلب می‌شوند. ممکن است در دستگاه گوارش علائمی مانند تهوع، استفراغ و یا اسهال رخ دهد، و همچنین علائم عصبی نوروپاتی محیطی و یا سندرم گیلن باره دیده شود. طول دوره‌ی این علائم متفاوت است، اما معمولاً یک تا دو هفته طول می کشد.

دوره نهفتگی: پس از علائم اولیه، بیمار وارد مرحله‌ای به نام دوره نهفتگی یا HIV بی‌نشانه یا HIV مزمن می‌شود. این مرحله از HIV می‌تواند بدون هیچ گونه درمانی از حدود سه سال تا بیش از ۲۰ سال (به طور متوسط حدود هشت سال) به درازا بیانجامد. اگرچه معمولاً در ابتدای بیماری هیچ علائمی مشاهده نمی‌شود و یا علامت‌های خیلی کمی دیده می‌شود، اما در نزدیکی پایان این مرحله بسیاری از افراد دچار تب، کاهش وزن، مشکلات گوارشی و دردهای عضلانی می‌شوند. همچنین ۵۰ تا ۷۰ درصد از افراد دچار بزرگی گره‌های لنفی ماندگار می‌شوند، بطوری که چند گروه از گره‌های لنفی (به جز در کشاله ران) به مدت بیش از سه تا شش ماه بدون هیچ درد و توجیهی بزرگ می‌شود.

اگر چه بسیاری از مبتلایان به HIV-1 در صورت عدم درمان نهایتاً به مرحله ایدز میرسند، ولی درصد کمی از آنها (حدود ۵٪) سطح بالای سلول‌های CD4+ T خود را بدون هیچ درمان ضدویروسی تا بیش از ۵ سال حفظ می‌کنند. این افراد به عنوان مهارکنندگان HIV طبقه‌بندی می‌شوند، و آنهایی که سالها مقدار کم یا غیر محسوسی از ویروس را بدون درمان ضدویروسی در بدن خود نگه می‌دارند به عنوان «مهارکنندگان ممتاز» یا «سرکوبگران ممتاز» شناخته می‌شوند. این پدیده ممکن است به کشف واکسن یا درمان قطعی اچ‌آی‌وی کمک کند.

سندرم نقص ایمنی اکتسابی:سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) زمانی معنی پیدا می‌کند که شمار سلول‌های CD4+ T به کمتر از ۲۰۰ سلول در هر میکرولیتر برسد و یا بیماری‌های مشخص مربوط به HIV رخ دهد. در غیاب درمان، حدود نیمی از افراد دچار اچ‌آی‌وی در عرض ده سال مبتلا به ایدز می‌شوند. رایج ترین وضعیت‌هایی که هشداری بر وجود ایدز هستند التهاب ریه ناشی از پنوموسیستیس (۴۰٪)، نزاری به شکل نشانگان لاغری ناشی از اچ‌آی‌وی (۲۰٪) و برفک سرخنای می‌باشند. دیگر علامت شایع عفونت‌های دستگاه تنفسی به شکل تکراری است.عفونت فرصت‌طلب ممکن است توسط باکتری، ویروس، قارچ و انگل به وجود بیاید که در حالت عادی توسط دستگاه ایمنی بدن مهار می‌شود. اینکه کدام عفونت رخ بدهد تا حدودی به این بستگی دارد چه عواملی در محیط اطراف فرد قرار دارد. این عفونتها تقریباً می‌تواند هر دستگاهی از بدن را تحت تاثیر قرار دهند.

علاوه بر این، آنها به طور مکرر دچار علائمی مانند تب طولانی، تعریق شبانه، تورم غدد لنفاوی، لرز، ضعف، و کاهش وزن می‌شوند. اسهال یکی دیگر از علائم شایعی است که ۹۰٪ از افراد مبتلا به ایدز دچار آن می‌شوند.

علل و عوامل خطرساز
عمدتاً از طریق آمیزش جنسی محافظت نشده (بدون کاندوم مانند مقعدی و حتی دهانی)، انتقال خون آلوده و سرسوزن آلوده و از مادر به فرزند در طول بارداری، زایمان یا شیردهی منتقل می‌گردد. بعضی از مایعات بدن مانند بزاق و اشک قادر به انتقال HIV نیستند.

درمان بیماری
هیچ گونه درمان یا واکسن برای بیماری ایدز وجود ندارد؛ اگر چه درمان ضدویروسی می‌تواند باعث کاهش دوره بیماری و امید به زندگی نزدیک به طبیعی گردد. با وجود این که درمان ضدویروسی خطر مرگ و عوارض ناشی از این بیماری را کاهش می‌دهد، اما این داروها گرانقیمت هستند و ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.

پیشگیری
پیشگیری از HIV، عمدتاً از طریق آمیزش جنسی امن(استفاده از کاندوم و پرهیز از روابط جنسی با شرکای متعدد) و برنامه تعویض سرنگ، راه حلی برای جلوگیری از گسترش این بیماری محسوب می‌شوند

روش تقویت حافظه با طب سنتی گرداوری شد

امروزه نداشتن تغذیه مناسب و سالم و عدم رعایت تدابیر حفظ‌الصحه، مصرف قرصهای آهن و مصرف آردهای گندم و مواد کارخانه‌ای به‌اصطلاح غنی‌سازی‌شده همه دست به دست هم داده‌اند تا حافظه‌ها تضعیف و با افزایش سن نیز بیماری آلزایمر بیش از گذشته گریبان‌گیر سالمندانمان شود.

بسیاری از جوانان محصل یا دانشجو که داشتن حافظه خوب، ابزار ارتقاء سطح دانش آنها است از ضعیف بودن حافظه خود می‌نالند و برای درمان آن دست به دامن طب سنتی می‌شوند.

برای تقویت حافظه باید تغذیه را سالم کنید، مخصوصاً از روغن ناسالم استفاده نشود و روغن ارده (روغنی که بعد از اینکه کنجد را ارده کردند از آن روغن تهیه می‌کنند) در غذاهایتان استفاده کنید.

ارده کنجد را به‌اشکال مختلف مانند حلواارده، ارده‌شیره و ارده و عسل میل کنید؛ گردو بخورید و پنیر بدون گردو نخورید؛ به‌هیچ‌وجه آب یا نوشیدنی که در آن یخ انداخته شده باشد مصرف نکنید، مدتی نیز بلغم‌زاها را کمتر مصرف کنید یا همراه با مصلحات آن مصرف شوند.

هر روز نیم ساعت کندر بجوید (توجه کنید جویدن کندر در این مورد مؤثر است نه بلعیدن آن).

دم‌کرده اسطوخدوس و افتیمون نیز کمکتان خواهد کرد؛ می‌توانید 50 گرم سیاه‌دانه را با گوشت‌کوب بکوبید (نه با آسیاب) و با 300 گرم عسل زنبوری چندگیاهی مخلوط کنید و آن را میل کنید.

ضمناً اگر طبعتان نیز سرد است باید مراقب باشید که سرتان را گرم نگه دارید.

در احادیث نیز در زمینه افزایش حافظه مواردی ذکر شده است از جمله قرائت قرآن کریم. یکى از امتیازهاى قرآن مجید آن است که تلاوت و به‌خاطرسپردنش سبب تقویت حافظه مى‌شود.

در حدیثی از امام صادق علیه‏ السلام آمده است: ثلاثٌ یُذْهِبْنَ النِّسْیانَ وَ یُحْدِثْنَ الذُّکْرَ: قِراءَهُ الْقُرآنِ، وَ السِّواکُ وَ الصِّیامُ (دعائم الاسلام، ج 2، ص 137، ح 481) یعنی «سه چیز، فراموشى را از بین می‌برد و حافظه را زیاد می‌کند: خواندن قرآن، مسواک‌زدن و روزه گرفتن».

نکات تکمیلی

*لازم به ذکر است تقویت حافظه به‌روی تمرکز تأثیر دارد اما بیشتر باید با تمرین، تمرکز را تقویت کرد.

*لزوم پرهیز از مصرف داروهای شیمیایی برای افزایش حافظه

*به‌نوشته هیئت تحریریه احیای سلامت، داروهای شیمیایی که برای افزایش حافظه مورد استفاده قرار می‌گیرند، دارای عوارض بوده و به هیچ وجه مورد تأیید نیستند.

*کم‌خوابی و نداشتن خواب مناسب و کافی، به‌روی حافظه تأثیر می‌گذارد و آن را کاهش می‌دهد و ضعیف می‌کند لذا توصیه‌ها و تدابیر مربوط به خواب و بیداری را رعایت کنید.

*بدانید که ذهن تان در مقابل آنچه گمان می کنید عادلانه است، تعصب دارد. این دقیقا همان چگونگی درک شما از جهان پیرامون است

*تلاش نکنید که در جهت مطابقت کامل با گروه هایی برآیید که همانند خودتان می اندیشند چرا که خاطرات به جا مانده از اسلاف تان می توانند در این زمینه بر شما تاثیر فراوان داشته باشند

*تا آنجا که می توانید میزان استرس خود را کنترل کنید چرا که باعث کاهش تمرکز می شود و با داشتن استرس بیشتر با احساسات نامطلوب دست و پنجه نرم خواهید کرد

*زمانی که می خواهید چیزی را به خاطر آورید چشم های تان را ببندید چرا که باز ماندن چشم ها تمرکزتان در یادآوری آن موضوع را با دیدن چیزهای مقابل تان پرت می کند

*برای به خاطر آوردن نام افراد تلاش کنید به ویژگی چهره آنها تمرکز کنید و آنقدر با داستان هایی در ذهن خود در مورد آن فرد متمرکز شوید تا نام او را به خاطر آورید

*برای به خاطر سپردن فهرست های طولانی تر، یک درخت خاطره در ذهن خود بسازید

*در روند تکراری زندگی، ایجاد اندکی تغییر کنید

*حسادت سبب می شود که به احساسات خود آسیب فراوانی وارد کنید اما با غبطه خوردن به دیگران و موفقیت های شان می توانید با ایجاد پشتکار ذهنی در یافتن دلایل آن پیشرفت ها، به بهبود وضعیت حافظه خود کمک هم کنید

*اگر برای یافتن پاسخ هر سئوالی به صفحات اینترنتی رجوع کنید، تعهد ذهن خود برای به خاطر سپردن چیزها را کاهش می دهید

*راه رفتن می تواند همچون یک خواب عمیق در به خاطر سپردن داده های جدید در ذهن کمک رسان باشد

*خوردن غذاهایی حاوی «فلاونوئیدها» که در موادی چون، انگور، انواع بِری ها، برگ های چای و دانه های کاکائو یافت می شوند، می توانند باعث تقویت عصب های مغز در شکل دادن بهتر به اطلاعات و داده های جدید وارد شده در مغز باشند

*مصرف شکر هم می تواند موثر باشد اما نه آن نوع مصرفی که ممکن است تصورش را داشته باشید

*قرار دادن موانعی بر سر راه یادگیری، می تواند به تقویت دراز مدت حافظه کمک کند

*یادگرفتن یک زبان دیگر با به تاخیر انداختن روند بیماری ای به نام «دیمنشیا» در تقویت دراز مدت حافظه بسیار موثر است

*مصرف برخی ویتامین ها همچون «ویتامین ب ۳» که در خوراکی هایی چون، ماهی، بیف، مرغ، هویج و برگ گیاهان سبز وجود دارند می توانید ابتلا به بیماری های مرتبط با حافظه از جمله «دیمنشیا» را به تاخیر بیاندازید